ΜΥΣΤΙΚΟ

Αν κρατάς μυστικό μάθε τούτο:

Τη νύχτα που τ' αστέρια και το πάθος σου

μου χάρισαν μαγεία

σε καταράστηκα να μ' αγαπάς.

Απόλυτα, αληθινά.

Απ' όταν την καρδιά μου σπάραξες με μια ματιά

έχω στα χέρια μου το άρωμά σου

μα πάνω στα χείλη μου τη μοναξιά

και στο σώμα μου το αόρατο άγγιγμά σου.

Γι' αυτό κι εγώ σε καταράστηκα να μ' αγαπάς.

Ευλαβικά, παντοτινά.

Να είμαι η σκέψη σου κάθε στιγμή που ο χρόνος σημαδεύει.

Στα μάτια σου να φαίνομαι σαν μια μορφή θεού.

Μες στο κορμί σου ο πόθος μου σαν τη φωτιά να χορεύει

που οι φλόγες της χαϊδεύουν τα όρια τ' ουρανού.

Ο νου σου να πλημμυρίζει από τη λατρεία

που εγώ ζω στα όνειρά μου.

Το στόμα σου η γεύση μου να μην εγκαταλείπει.

Τα χείλη σου να είν' στεγνά και τη δροσιά να βρίσκουν

μονάχα στα δικά μου.

Της αγκαλιάς μου η θέρμη ποτέ να μη σου λείπει.

Να σου χαρίζω ηδονές, να είμαι η κάθε σου ηδονή

και του κορμιού σου ο ανασασμός.

Του ερεθισμού σου η φωνή,

ο κορυφαίος οργασμός.

Κι αυτό γιατί σε καταράστηκα να μ' αγαπάς.

Αισθησιακά, τυραννικά.

Κάθε φορά που θα ακούς της νοσταλγίας τραγούδια

θα αισθάνεσαι το χέρι μου να σου χαϊδεύει τα μαλλιά.

Κι όταν το σούρουπο θα ευωδιάζει από πασχαλιάς λουλούδια

τα μάτια μου θα σκέφτεσαι όπως τώρα, όπως παλιά.

Θα' μαι ο αέρας που στα σπλάχνα σου για μια ζωή θα μπαίνει.

Θα είμαι το χώμα που πατάς, τα δέντρα, το νερό.

Κι ο κόσμος σου μονάχα έτσι θα ομορφαίνει

γιατί είμαι της μάνας η αγκαλιά και είσαι το μωρό.

Γιατί ήδη με καταράστηκες να σ' αγαπώ.

(Συλλ.:Του Πάθους Φτερουγίσματα, Εκδόσεις IOLKOS)