Κόλαση η αδυναμία τής αγάπης.
Υπάρχουν στιγμές που ο τρόμος με αγκαλιάζει
για σκέψεις δίχως οι χυμοί τού κορμιού σου
να πλημμυρίζουν σαν χείμαρροι τη φαντασία μου.
Υπάρχουν νύχτες με ένα πλήθος ερωτικά λόγια
να στροβιλίζουν στο στόμα μου
μα η ουτοπία σου, σαν ηλιαχτίδα, απομακρύνεται
για τα όρια της δύναμης του μυαλού μου.
Μεταξένια η αθωότητά σου, μικρή αγαπημένη,
σαν ξανθολούζεις τα ονειρικά χρυσάνθεμα
στο λιβάδι τής νοσταλγίας.
Δειλές πράξεις όλες οι όψεις τής προσπάθειάς μου
να φτάσω την αθεράπευτη ματιά σου.
Πώς το κενό σου να σαγηνέψει του νου μου τη φρεσκάδα
όσο ο ιστός τού ερωτισμού σου θα παγιδεύει αθώα κορμιά;
Όμορφη νιότη ως πότε
θα γκρεμίζεις με ένα γλυκό χαμόγελο
τα όνειρα του εραστή κόσμου;
Πότε στα αλήθεια θα μεγαλώσεις,
να ανοίξεις τα μάτια και να δεις
τούτη την κόλαση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου