ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ

Ανησυχία προσδοκά το παλάτι
γιατί αρρώστησε ο βασιλιάς κι είναι για να πεθάνει.
Φέρανε στολίδια πλουμιστά
κι όλους τους πέπλους
που έχουν του αίματος τα χρώματα
και της φθοράς τ' αρώματα.

Έφτασε και η μητέρα του
που ήταν στην εξορία από το γιο της.
Μονάχα τα μεταξωτά των διαμερισμάτων της
νοιάστηκε να ντυθεί απόψε.

Ήλθε κι ο φίλος από φιλοξενία,
καθώς το έθιμο προστάζει,
που είναι ακόμη άρχοντας στα παλάτια του.

Είναι κι οι μνηστήρες του θρόνου εκεί
απ' το ξημέρωμα στο προσκέφαλό του.

Ο άρχοντας βαριανασαίνει
κι η μάνα γονατίζει.
“Μητέρα”, ψιθυρίζει,
“το γιο μου να τον κάνεις βασιλιά.”
Ο φίλος τη φυγαδεύει σφαδάζουσα.
Ο βασιλιάς μας, ο άρχοντας του παλατιού,
πέθανε.
Οδυρμό αποζητά το παλάτι.