ΦΟΒΙΣΜΕΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

 

Κάθε ηλιοβασίλεμα λύνεις τα μαλλιά σου

να’ ρθει να πιαστεί

το πάθος μου για σένα

και να ανεβεί στον ουρανό των ματιών σου.

Μα καθώς έρχεται η θλιμμένη νύχτα

σκορπά τα δάκρυά της

σαν να ήταν διαμάντια

στα σκαλοπάτια τής καρδιάς σου.

Ακούς τα βήματά της

και κρύβεσαι πίσω απ’ τις γρίλιες

όπως κρύβεται το φεγγάρι

πίσω απ’ τα σύννεφα

και είναι η ανάσα του καυτή

σαν τη δική σου.

Έτσι σε παίρνει ο ύπνος

κι ονειρεύεσαι πως μ’ αγαπάς

με τα βλέφαρα του φόβου

φτερωτούς φύλακες των ματιών σου.

Και κάθε νύχτα εύχεσαι

ποτέ να μην ξυπνήσεις

γιατί το πρωί θα ξεθωριάσουν τα διαμάντια

και το φεγγάρι θα εξαφανιστεί.

Μα αν δε φανεί το πρόσωπό σου

το φως τού πάθους θα σβηστεί.