Κι ας ήταν διάφανη ιεροσυλία
να πιώ την έκσταση ζητούσα
μη μάθω κάπου να ποθώ.
Ετρούσκων κόρες σε λατρεία,
λάγνους σκοπούς πολιορκούσα
με έναν αστείο, τρελό θεό.
Μες στη σκηνή σφιχταγκαλιάζω
την πιο ορατή τους φορεσιά,
αγγίζω δέρμα, αδημονία
σαν από αγνό ιδρώτα στάζω.
Δεν έχω συνείδηση καμιά
μονάχα σάρκας ελευθερία.
Και το θεό τον ονομάζω
για τα κορμιά τα νεανικά
που ηδονίζονται μαζί μου.
Έρωτα πόσο σε θαυμάζω
όταν μαγεύονται γλυκά
από ρυθμούς με το κορμί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου