ΓΕΥΣΕΙΣ ΖΩΗΣ

Στης θάλασσας το κύμα
για ήχους που εξωραΐζουν το πήχτωμα του ουρανού
κάποιες χειμωνιάτικες νύχτες.


Για το πύρινο νέκταρ της γης έτρεξα πάνω στο φως
απ' την κοιλάδα τού θανάτου ως τη ζωγραφιστή έρημο.


Απ' τα δόντια του λιονταριού δοκιμάστηκα,
σε όλα τα χρώματα της νύμφης των ωκεανών
ένα τραγούδι αφιέρωσα: του μαύρου κύκνου το ύστατο.


Απ' τη δύναμη του σμαραγδένιου βόα
ως την ερωτική πίστη του δελφινιού
όμοια πλάση κι ωραιότητα αντικρίζω.
Όμοια για τους έρωτες που γεννήθηκαν
από τις κατακόμβες ως τα βασιλικά παλάτια
και από το παρελθόν μέχρι το αύριο.


Γεύομαι την τελειότητα όταν πίνω απ' τα χείλη σου
τη δροσοσταλίδα μιας καλοκαιρινής μπόρας.
Αγγίζω την ελπίδα σαν αφουγκράζομαι τα όνειρα ενός εφήβου
και σφαδάζω απ' το γεννοβόλημα μιας μάνας.
Άγκυρα ρίχνω στο βυθό κάποιων γερασμένων ψυχών,
βασίλεμα του φεγγαριού,
τιμώντας το θάνατο στο παραλήρημα της ζωής.