ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

“Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν”
Μες στα ερείπια
κι αν τόσοι αιώνες πέρασαν
ακούω το κρίμα του ο κόσμος να εισπράττει.
Μες στα ερείπια η Ιερουσαλήμ.
Απομεσήμερο θα χαράξω την πορεία μου
και βάλθηκα να περπατήσω.
Στην αγορά που είναι και ναός θα ξεκινήσω.
Ρωμαίοι στρατιώτες μα οι στολές τους λάμπουν
για βασιλιάδων τού παρόντος.


Κι όσο κοιτώ, μου φαίνεται
πως Ιούδας δεν υπάρχει,
μέσα στο πλήθος αποζητώ τον Ιωάννη.
“Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν”
Τριάντα αργύρια ηχούν ως το χρυσάφι όλης της γης
να ρέει ποτάμι και το βουνό να ντύνεται.
Μα είναι βουνό γνωστό, θαρρώ,
κρανίου τόπος ιερός
όπου ο ληστής θα ξεψυχήσει.
“Τετέλεσθαι” και το άγιο χώμα θα παγώσει.
Θάψε ότι έχει μείνει μιαρό
τρεις μέρες μοναχά θα ζήσει.