Θ’ αγγίξω του ονείρου μου τις χορδές
να παίξουν oι λέξεις μουσική
κι ας ξεχαστούν μακριά
γιατί ξεφτίζουν οι στιγμές.
Μάτια μεγάλα μα κλειστά,
χέρια που νιώθουν σαν ψυχή,
σώμα ακέραιο,
στόμα δειλό,
κίνηση καμιά.
Το κρύο μέτωπό σου φιλώ
για τελευταία φορά
μα η καυτή ανάσα μου, αγαπημένε μου,
κρυφή ευχή, για έναν άγνωστο Θεό
ψηλά θα ταξιδέψει.
Kαι όταν φτάσει θα του πει
πως ήμουν το πιο γλυκό νανούρισμα στο προσκέφαλό σου,
η πιο δροσερή σταγόνα απ΄το δάκρυ σου,
ο μικρότερος κόκκος άμμου στην παλάμη σου.
Όταν φτάσει ας του πει
πως μόνο εσένα οδηγό είχα στο όνειρό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου