ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΝΕΟΥΣ

Ατέλειωτη διαδρομή.
Ταξιδευτές στο δρόμο με τα σαρκοβόρα τριαντάφυλλα
κι είμαστε ακόμη στην αρχή.

Ξεκίνημα κάναμε δίχως πίστη
πως κάποτε θα τελειώσει
και πρέπει να είμαστε πιστοί.

Τόσα καλοκαίρια
ζήσαμε τα όνειρα της καρδιάς μας
κι είμαστε αυτοί που δεν έχουν καρδιά.

Αχαλίνωτο το βλέμμα μας προς την άγνωστη πατρίδα,
αυτή που αφήσαμε πίσω
και μείναμε χωρίς πατρίδα.

Τίποτα στον κόσμο δε μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους
κι όμως συνεχίζουμε χαμογελώντας
γιατί μας είπαν νέους.

Ταξιδευτές χωρίς προορισμό.
Τόσες φιλοδοξίες στο κενό.
Ποιας μάνας η δακρύβρεχτη αγκαλιά
τους ορφανούς θα γυρέψει νέους;

1 σχόλιο:

  1. Αχαλίνωτο το βλέμμα μας προς την άγνωστη πατρίδα,αυτή που αφήσαμε πίσω και μείναμε χωρίς πατρίδα.....ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ!!!!Και κλέψαν τα όνειρα,τις ελπίδες,η νοιότη υπήρξε πάντα η ηλικία της χαράς,της δημιουργίας της δύναμης,και ακρωτηρίασαν τη νοιότη...της κόλλησαν την ταμπέλα...(η τεμπέλικη γενιά) με την ιδιότητα των ζητιάνων πλέον...(διότι για να ανταπεξέλθουν ζητούν από γονείς,από παπούδες...)σ'αυτή τη χώρα ανήκουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή